Karly @ Congo RDC

Onze missie ondersteunt de militaire academie in Kananga.  Kananga is een stad centraal in Congo en was ooit bedoelt om de nieuwe hoofdstad te worden (centrale ligging).

In het kader van de renovatie van de leslokalen zijn er ook een aantal computerzalen voorzien om de leerlingen informatica aan te leren.
Gewapend met 80 gloednieuwe computers en enkele printers zijn we naar getrokken om ditalles ter plaatse te configureren en in goede banen te leiden …

Op zondag ook nog even wat verkenning gedaan van de wijde omgeving en stroomversnellingen aan een rivier mogen aanschouwen (helaas de naam vergeten van die “rapides” ..

Kamina ligt in het zuidelijke deel van Congo tussen Mbuji-Mayi en Lubumbashi.  Het is zo een van die afgelegen steden in Congo die weleer prachtig moeten zijn geweest maar die nu door een slechte infrastructuur aan hun lot zijn overgelaten.  De stad ligt op zo een 25 km van de luchthaven waar ook de militaire basis ligt en de weg ernaartoe is er heel slecht aan toe (niet aan te raden voor rugpijnlijders als mezelf) zandwegen dat gaat nog maar een mix van een dunne strook asfalt die nog overblijft en dan een hobbelig zandcircuit zorgen voor de nodige “jumps” onderweg ..

Kamina schrikt velen af omdat er weinig of niks is te beleven of zien is, maar de uitgestrekte verzichten, de stilte, Simba-bier en de vriendelijk spontane mensen daar maken het absoluut niet saai.

Kamina, hopelijk tot binnenkort nog eens!

Ruim 10 jaar geleden was het toen ik voor het eerst Kikwit heb bezocht, vorig jaar ondertussen ook al eens een korte trip naar daar gedaan maar deze keer verblijf ik er voor minimaal een week afhankelijk hoe de werken vooruitgaan.

Kikwit deden we 10 jaar geleden per vliegtuig omdat de weg te slecht erbij lag, nu is deze enkele jaren reeds gerepareerd en je rijdt vlotjes tot daar in een 8-tal uur.

Wederom computers enzo configureren, het netwerk aanpassen en training geven aan de “netwerkbeheerders” ter plaatse, niet handig werken daar Kikwit vergeten is door de SNEL (nationaal electriciteitsbedrijf) en je dus gewoon nooit stroom hebt overdag en dus moet roepen om over het geluid van onze kleine electrogroep uit te komen …

In kikwit zelf is er niet echt veel bijzonders te bezichtigen maar de natuur is prachtig en ‘s avonds is er weinig lawaai (geen stroom = geen terrassen die tot laat muziek spelen al is brullen meer het woord) … De donderbuien zijn hier veel intensiever dan in Kinshasa en elke avond was het van dat waardoor de dag erna de straatjes helemaal blank stonden of omgevormd waren in heuse modderpoelen.

Na wat heen en weer vragen uiteindelijk op zondagnamiddag de parochie teruggevonden waar Liesje en ik destijds verbleven.  De paters van welleer zijn er niet meer alsook onze gids van destijds maar de nieuwe vlaamse pater die daar verblijft is heel vriendelijk en altijd in voor een namiddag kletsen over “den belgiek” 🙂

Op de terugweg de kans gehad om enkele kiekjes te nemen van de glasvezel werken (“fibre optique”) die ze tussen Kinshasa en Kikwit aan het leggen zijn (om tot in Lubumbashi te raken).  Er is maar 1 woord voor die werken: amateurisme, die chinezen die de werken uitvoeren graven max 1m diep rollen de kabel af en zonder bescherming of indicaties gaat het hele zootje weer dicht .. ai ai .. wat als: boer + schop 🙂